Η 25η Νοέμβρη έχει κηρυχτεί “Παγκόσμια μέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών”. Mια μέρα που σηματοδοτεί τον συνεχή αγώνα ενάντια στην έμφυλη βία στο σπίτι, στη δουλειά, στη σχέση, στο δρόμο.
Τα υπάρχοντα στοιχεία δείχνουν ότι το 1/3 τουλάχιστον των γυναικών στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υποστεί σωματική και σεξουαλική βία και ότι το 73% έχει παρενοχληθεί στο χώρο εργασίας. Στη χώρα μας, μόνο το 2021, μετράμε 13 γυναικοκτονίες.
Αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο ένα τεράστιο ζήτημα έμφυλης βίας, οι αριθμοί σοκάρουν και όλα αυτά συμβαίνουν γύρω μας, δίπλα μας.
Οι γυναίκες είναι τα πρώτα θύματα της οικονομικής και υγειονομικής κρίσης. Είναι αυτές που σηκώνουν διπλό φορτίο, και δουλειά και σπίτι, αυτές που ανέλαβαν να καλύψουν τα κενά που δημιούργησαν οι περικοπές των κοινωνικών παροχών στην φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων. Ειδικά σε περιόδους κρίσης του καπιταλισμού είναι που βλέπουμε την έμφυλη βία να οξύνεται, και δικαιώματα υπερ των γυναικών να καταστρατηγούνται. Να αναπαράγονται σε ακραίο βαθμό οι πατριαρχικές σχέσεις εξουσίας, η κουλτούρα του «δυνατού»/«αδύνατου». Η πανδημία και ο αναγκαστικός εγκλεισμός στο σπίτι έκαναν τις καταστάσεις χειρότερες.
Κι εδώ έρχονται και οι ευθύνες τόσο της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ τόσο και των προηγούμενων κυβερνήσεων, που υποβαθμίζουν τις δομές πρόνοιας, ψυχολογικής υποστήριξης και υγείας που είναι ασπίδα για τα πιο καταπιεσμένα κομμάτια με αποτέλεσμα πολλά θύματα να αποσιωπούν τέτοια περιστατικά. Έχουν θράσος γιατί μέσα σε αυτές τις συνθήκες εγκλεισμού δεν πήραν κανένα μέτρο για την προστασία των κακοποιημένων γυναικών, ακόμα και όταν αυτές βρίσκουν τη δύναμη να καταγγείλουν και να ζητήσουν βοήθεια, στην πράξη αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα στο να τύχουν υποστήριξης από τις “αρμόδιες” αρχές. Έχουν θράσος γιατί εκτοξεύουν την ανεργία που χτυπά δυσανάλογα τις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα. Έχουν θράσος γιατί δεν προστατεύουν τις εργαζόμενες μητέρες και καταστρατηγούν τα δικαιώματά τους.
Απέναντι σε ένα σύστημα που συγκαλύπτει τέτοιες καταστάσεις, εμείς στεκόμαστε δίπλα σε κάθε θύμα έμφυλης βίας, γυναίκες, ΛΟΑΤΚΙ+, μετανάστριες, προσφύγισσες. Δε θέλουμε να μετράμε θύματα και γεγονότα βίας. Απαιτούμε μέτρα πρόληψης της βίας αλλά και μέτρα στήριξης των θυμάτων.
Σε ένα Δήμο όπως η Καλλιθέα, έναν από τους μεγαλύτερους δήμους της χώρας, δεν επιτρέπεται να μην υπάρχει κέντρο στήριξης γυναικών και παιδιών ενάντια στην έμφυλη βία. Για αυτό ζητάμε:
- Να δημιουργηθεί δομή στήριξης με μόνιμο προσωπικό που θα παρέχει ψυχολογική, κοινωνική και νομική βοήθεια σε γυναίκες που αντιμετωπίζουν φαινόμενα βίας.
- Να δημιουργηθεί ξενώνας βραχείας φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών .
Ως «Μια Πόλη στο Δρόμο», παίρνοντας υπόψη την τραγική επικαιρότητα που συνέχεια μας υπενθυμίζει την κατάσταση, πιστεύουμε ότι επιβάλλεται να προχωρήσει ο Δήμος μας στη δημιουργία των παραπάνω δομών και να εφαρμόσει πολιτικές ισότητας τόσο σε επίπεδο ενημέρωσης – ευαισθητοποίησης όσο και σε επίπεδο ψυχικής, κοινωνικής, νομικής βοήθειας και στέγασης.
Καμία μόνη!
Μια Πόλη στο Δρόμο 