Ανοιχτή εκδήλωση της «Μια Πόλη στο Δρόμο«, για την διεκδίκηση των δημόσιων χώρων
Ομιλητές:
Κώστας Βουρεκάς – Αρχιτέκτονας
Σταύρος Σταυρίδης – Καθηγητής, Σχολή Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ
Παρασκευή 12 Απριλίου στις 19:00
Οικόπεδο πρώην πλυντηρίων ΙΚΑ (Μαντζαγριωτάκη & Εσπερίδων)
ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΧΩΡΟΙ, ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΙ ΣΕ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ – ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Σε μία Καλλιθέα που αποτελεί τον πιο πυκνοκατοικημένο Δήμο της Ελλάδας, που ασφυκτιά για ελεύθερους κοινόχρηστους χώρους πρασίνου και αναψυχής, που τα κεντρικά της πεζοδρόμια, οι πλατείες της και οι ελάχιστοι πεζόδρομοι είναι κατειλημμένα από την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων και αυθαίρετων κατασκευών, ως Μια Πόλη στο Δρόμο θεωρούμε αναγκαία τα αιτήματα για διαμόρφωση και διεύρυνση των ανοιχτών δημόσιων χώρων και των ελεύθερων χώρων πρασίνου, ενάντια στην τσιμεντοποίηση και την εμπορευματοποίηση.
Πέρα από την δυνατότητα αναψυχής, χαλάρωσης, άθλησης – δραστηριότητες απαραίτητες για την ψυχική και σωματική υγεία των κατοίκων – οι ελεύθεροι χώροι είναι εκεί όπου οι άνθρωποι μπορούν να συναντιούνται, να συναθροίζονται και να εκφράζονται συλλογικά.
Οι δημόσιοι χώροι πρασίνου συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας του αέρα, του μικροκλίματος της πόλης και στη μείωση της θερμοκρασίας τους καλοκαιρινούς μήνες, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις πυκνοκατοικημένων περιοχών.
Όμως, από πλάνα όπως αυτό της ολικής τσιμεντοποίησης του πρώην οικοπέδου του ΙΚΑ στο κέντρο της Καλλιθέας, μέχρι το ξεπούλημα της Πλατείας Νερού, της Εσπλανάδα, του Παραλιακού Μετώπου, βλέπουμε την πόλη μας να γίνεται όλο και πιο δυσλειτουργική, μιας και φτιάχνεται πλέον μόνο για τα επιχειρηματικά συμφέροντα και όχι για τους πολίτες.
Οι προθέσεις δημάρχων και περιφερειαρχών πλέον περιλαμβάνουν την εξαφάνιση δημόσιων πάρκων και λοιπών κοινών χώρων, ενώ το δημόσιο χρήμα ξοδεύεται σε άχρηστα, χλιδάτα έργα βιτρίνας, που λίγα λένε στην καθημερινότητα των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που ζουν εδώ.
Παράλληλα παρατηρούμε έντονα την ανάγκη για επανοικειοποίηση πλατειών, πάρκων, πεζόδρομων – ακόμα και μικροσκοπικών γωνιών της κάθε γειτονιάς – από τους κατοίκους της, για συνάντηση κι αναψυχή, έξω από τα όρια των εμπορικών σχέσεων. Αυτή η διεκδίκηση έχει σαφές ταξικό πρόσημο, αφού αφορά κυρίως τα φτωχότερα στρώματα, τους μετανάστες και τις μετανάστριες και βέβαια τους νέους και τις νέες.
Μια Πόλη στο Δρόμο 